મેળામાં ખોવાયેલા યુવક, વૃદ્ધાવસ્થામાં ઘરે પરત ફર્યો
આપણે મેળામાં બાળકો ખોવાઈ જાય તેવી વાતો ફિલ્મોમાં તો સાંભળતા જ હોઈએ છીએ ત્યારે એક સત્ય ઘટના લખનઉમાં બની છે. ગામના મેળામાં એક મૂક બધીર યુવક 26 વર્ષ પહેલા ખોવાઈ ગયો હતો. 26 વર્ષથી તેનો પરીવાર યુવકની શોધખોળ કરી રહ્યો હતો. મૂકબધિર યુવક જીલજીત આઝમગઢના ગોથાન ગામના એક સમૃદ્ધ ખેડૂતનો સૌથી નાનો પુત્ર, 1 જૂન, 1996 ના રોજ ગુમ થયો હતો. તે સમયે તે 35 વર્ષનો હતો.
જીલાજીતના પરેશાન પિતા સોહન મૌર્ય અને બે ભાઈઓએ તેને શોધવાનું શરૂ કર્યું. તેની માતા 1991માં મૃત્યુ પામી હતી. મારા પિતા અને કાકાએ નજીકના જિલ્લાઓની મુલાકાત લીધી, પરંતુ તેમનો કોઈ પત્તો લાગ્યો ન હતો. અમે તીર્થસ્થાનોની મુલાકાત લીધી, ગરીબોને ભિક્ષા આપી, ધાર્મિક વિધિઓ કરી, પરંતુ બધું નિરર્થક, જીલજીતના ભત્રીજા ચંદ્રશેખરે જણાવ્યુ હતુ. 2011માં જીલજીતના પિતાનું અવસાન થયું હતું ત્યારબાદ પરિવારે આશા છોડી દીધી હતી.
પરંતું જેને રામ રાખે તેને કોણ ચાખે એવી જ રીતે એક ટેટૂ એ ફરી જીલજીતને તેના પરિવાર સાથે મેળવવામાં મદદ કરી.આઝમગઢથી 260 કિમી પશ્ચિમે, રાયબરેલીના હટવા ગામમાં એક વાળંદની દુકાન પર, ગામના પ્રધાન દિલીપ સિંહે એક વૃદ્ધ વ્યક્તિને ખરાબ હાલતમાં જોયો જે બોલી કે સાંભળી શકતો ન હતો. તેના ઠેકાણાની ચાવી, તેના હાથ પર “ગોડના” (કુદરતી રંગનો ઉપયોગ કરીને ટેટૂ), જેમાં તેનું નામ અને સરનામું હતું, ત્યારથી ઝાંખું થઈ ગયું હતું. પરંતુ ’મૌર્ય’ અને ’આઝમગઢ’ શબ્દો હજુ સુવાચ્ય હતા.
પ્રધાન તેને તેના ઘરે લઈ ગયો, તેના ટેટૂવાળા હાથની તસવીર ક્લિક કરી અને તેને ફેસબુક પર પોસ્ટ કરી. તે તેના પરિચિતો દ્વારા શેર કરવામાં આવ્યું હતું અને પછી ચંદ્રશેખરના સાથીદારે તેની જાણ કરી ત્યાં સુધી. “13 ડિસેમ્બરે, એક સાથી શિક્ષકે મને એક વૃદ્ધ વ્યક્તિનો ફોટો મોકલ્યો હતો જેમાં તેના હાથ પર ઝાંખું ટેટૂ હતું, જે અમેઠીના શિવેન્દ્ર સિંહ દ્વારા ફેસબુક પર પોસ્ટ કરવામાં આવ્યું હતું,” તેણે કહ્યું હતું.
