માથું એનું ય ફોડજો,
આતંકીઓને વટાણાં ની જેમ ફોલજો.
નહોંર ના રાખો તો કાંઈ નહિ,
કચકચાવજો દાંત ને જીભ થી બોલજો.
વધેર્યા સપૂતો ને, ને બોમ્બ થી ઉડાવ્યા,
એ આતંકીઓને વટાણાં ની જેમ ફોલજો.
ફાટી પડયું આભ આજે ચોધાર આંસુએ,
માં નું ચીર હરાયું, જો એ બેઠી શહીદોની લાશું એ,
હે નેતાઓ, સુધરો, એક બીજા પર ના ઢોળજો.
સુંઠ નથી ખાધી માં એ પણ દૂધ તો પાયું છે ને,
ફરજ શહીદો એ પુરી કરી, વારો મારો-તમારો, સાચું છે ને ?
કાયમ બકબકનો ઈતિહાસ આપણો, હવે તો મોડજો.
એ વિધવા આપણી બેન-દીકરી, સૈનિક એ માડી જાયો હોત તો ?
એ તિરંગો આપણાં પુત્ર શવ ને લપેટાયો હોત તો ?
શરમ કરો, બનાવો જલ્દી ગુજરાતી રેજીમેન્ટ,
છોડો પ્રિયા ની સોડ જો.
બનીએ બધા એક આ કાળ અવસરે,
બુદ્ધિના વિવાદ કે ધર્મ-પક્ષ-નાત જાતને વિસરીએ.
આહવાન સૌને, ૧૦૦ બાંગ્લા સર્જીને ચીન-પાકિસ્તાનને તોડજો.
વારો આવ્યો સુદર્શન નો, બાંસુરી બહુ વગાડી,
ના ભારતનાટ્યમ્ ખપે હવે, આવ શિવ તાંડવ જગાડી,
આ એક કાર્ય પુરતા તો થઈને એક, જોડજો.
જન ગણ મન ગાયું ને કરી સુફીયાણી રોજ
અહિંસા ને ગોળીએ દયો, માંગે છુટ્ટો દોર ફોજ
બદલો ના લઈએ તો લાગશુ શિખંડી,
દુશ્મનની છાતીએ બેસવું એ જ રાષ્ટ્રધર્મ, માથું એનું ય ફોડજો.