સામાન્ય રીતે, ત્યાં ચાર મુખ્ય પદ્ધતિઓ છે જે કોઈ વ્યક્તિને શ્વાસની તકલીફ અનુભવી શકે છે: લોહીના પ્રવાહમાં ઓક્સિજનના સ્તરમાં ઘટાડો, લોહીના પ્રવાહમાં કાર્બન ડાયોક્સાઇડના સ્તરમાં વધારો, ફેફસાંની વિસ્તરણ કરવાની ક્ષમતામાં ઘટાડો, સામાન્ય શ્વાસ સાથે સંકળાયેલ વર્કલોડમાં વધારો. ડિસ્પેનિયા/શ્વાસની તકલીફના સંભવિત કારણો વ્યાપક છે. તે ફેફસાં, હૃદય અને/અથવા સામાન્ય પરિભ્રમણને અસર કરતી વિવિધ પરિસ્થિતિઓને કારણે થઈ શકે છે.
મોટી સંખ્યામાં સંભવિત કારણોને લીધે, ડિસપનિયા વિવિધ ચિહ્નો અને લક્ષણો તરીકે પ્રગટ થઈ શકે છે. મૂળ કારણ નક્કી કરવા માટે ઇતિહાસ મહત્વપૂર્ણ છે.
શ્વાસ લેવામાં તકલીફ થવાનું સંભવિત કારણ નક્કી કરવા માટે ડોક્ટરને ઘણી માહિતીની જરૂર પડશે, ઉદાહરણ તરીકે: શ્વાસની તકલીફની શરૂઆત અને અવધિ, જ્યારે શ્વાસ લેવામાં તકલીફ થાય છે અને કોઈ ટ્રિગર થાય છે, શ્વાસની તકલીફની ડિગ્રી પર સ્થિતિની અસર ( નીચે સૂવું અથવા જાગવું) , અન્ય લક્ષણો જેમ કે ઘરઘરાટી, કર્કશ, છાતીમાં દુખાવો વગેરે, ભૂતકાળનો તબીબી ઇતિહાસ – અગાઉના શ્વસન રોગ અથવા સર્જરી, તાજેતરની બીમારીઓ જેમ કે શરદી, ફ્લૂ અથવા અન્ય ચેપ, વર્તમાન દવાઓ (ઓક્સિજન સહિત) અને કોઈપણ એલર્જી, શ્વાસની તકલીફની અસર દૈનિક જીવન અને પ્રવૃત્તિઓ પર, ધૂમ્રપાનનો ઇતિહાસ અને વ્યવસાયિક ઇતિહાસ.
સૌથી સામાન્ય પ્રસ્તુતિઓ છે: સામાન્ય પ્રવૃત્તિઓમાં અથવા આરામ કરતી વખતે શ્વાસ લેવામાં તકલીફ, પથારીમાં સપાટ સૂતી વખતે રાત્રે શ્વાસ લેવામાં તકલીફ (ઓર્થોપનિયા), ડિસ્પનિયાની શરૂઆત સાથે સંકળાયેલા પરિબળો જેમ કે છાતીમાં દુખાવો, વજન ઘટવું, રાત્રે પરસેવો, ચિંતા અથવા એક્સપોઝર ધૂમ્રપાન અથવા અન્ય બળતરા.
ડિસ્પનિયાથી પીડિત વ્યક્તિઓ તેમના એકંદર સ્વાસ્થ્યને સુધારવા અને પોતાને વધુ શ્વાસ લેવાની જગ્યા આપવા માટે પગલાં લઈ શકે છે. તેમાં નીચેનાનો સમાવેશ થાય છે: ધૂમ્રપાન છોડવું, શક્ય હોય ત્યાં સેક્ધડ હેન્ડ સ્મોક ટાળવું, રાસાયણિક ધૂમાડો અને લાકડાના ધુમાડા જેવા અન્ય પર્યાવરણીય ટ્રિગર્સથી દૂર રહેવું, રક્તવાહિની અને શ્વસનતંત્રને મજબૂત કરવા માટે કસરત કરવી, વધુ ઊંચાઈ પર ગોઠવવામાં સમય કાઢવો. ડિસપ્નીઆ તીવ્ર અથવા ક્રોનિક બંને સાથે તીવ્ર 3 અઠવાડિયાથી ઓછી ઉંમરના અને 4 થી વધુ 8 અઠવાડિયા સુધી ક્રોનિક, એક્યુટ ડિસપનિયા સામાન્ય રીતે વધુ જીવલેણ પ્રક્રિયાને કારણે થાય છે અને તેને ઝડપી હસ્તક્ષેપની જરૂર હોય છે, બધા દર્દીઓને પૂરક ઓક્સિજન, પલ્સ ઓક્સિમેટ્રી પર મૂકવામાં આવે છે. અને કાર્ડિયાક મોનિટર. એરોબિક, વોકિંગ, સાયકલિંગ , ડાયાફ્રેમેટિક શ્ર્વાસોચ્છવાસ, પ્રતિકારક કસરતની તાલીમ, ઘણા ડિસ્પ્નોઇક લોકો સ્વ-મુદ્રા શોધે છે જે તેમના શ્વાસને સરળ બનાવે છે, સપાટ ડાયાફ્રેમ ધરાવતા દર્દીઓને એવી સ્થિતિથી ફાયદો થઈ શકે છે જે સ્નાયુના ગુંબજ માટે પેટની સામગ્રીના દબાણનો ઉપયોગ કરે છે, હાથ શ્રેષ્ઠ છે. સહાયક, સહાયક સ્નાયુ કાર્યને ઑપ્ટિમાઇઝ કરવા માટે, પરંતુ તણાવ અથવા સક્રિય ફિક્સેશન વિના, પર્સ્ડ લિપ બ્રેથિંગ ડિસપનિયાથી રાહત આપે છે અને કસરત સહનશીલતામાં વધારો કરે છે, શ્રમયુક્ત ડિસપનિયા અને શારીરિક કાર્યમાં સતત સુધારો કરે છે. આ સમીક્ષાના પુરાવા દર્શાવે છે કે ઉપલા અંગોની કસરતની તાલીમના અમુક સ્વરૂપો જ્યારે ઉપલા અંગોની કોઈ તાલીમ વિનાની અથવા કોઈ છટાદાર હસ્તક્ષેપની સરખામણીમાં ડિસ્પનિયામાં સુધારો કરે છે.
ડિસ્પેનીક લોકોમાં કાર્યક્ષમ શ્વાસની સુવિધા માટેના સ્થાનોમાં નીચેનાનો સમાવેશ થાય છે: ઉંચા પડખે સૂવું, સહાયક હાથ સાથે ખુરશીમાં સીધા બેસવું; ઘણા દર્દીઓ માટે, પથારી કરતાં આ સ્થિતિમાં શ્વાસ લેવાનું સરળ છે. કેટલાકને ટેકા માટે પાછળ ઝુકાવવું ગમે છે, અન્ય લોકો ડાયાફ્રેમ પર થોડો ખેંચાણ મૂકવા માટે સહેજ આગળ ઝૂકવાનું પસંદ કરે છે, કમરથી આગળ ઝુકાવેલું બેસવું, ટેબલ પર ગાદલા પર આરામ કરી રહેલા હાથ, ફ્લોર પર પગ, કમરથી આગળ નમીને બેસવું, હાથ ટેબલ પર ગાદલા પર આરામ કરવો, ફ્લોર પર પગ, આરામથી ઊભા રહેવું, બારી ની પટ્ટી જેવા ટેકા પર હાથ રાખીને આગળ ઝૂકવું, આરામથી ઊભા રહેવું, દિવાલ સામે પગ સહેજ અલગ રાખીને પાછળ ઝુકવું, દિવાલ સામે પડખે ઝૂકીને આરામથી ઊભા રહેવું, જો સહાયક સ્નાયુઓ માટે આધારની જરૂર હોય તો ખિસ્સામાં હાથ રાખો, ક્યારેક-ક્યારેક, ડાયાફ્રેમ સામે પેટની સામગ્રીના દબાણને કારણે સપાટ સૂવું ફાયદાકારક છે. થોડાં દર્દીઓને થોડી માથાકૂટની ટીપ પણ મદદરૂપ લાગે છે.
