મૃત્યુ એક સત્ય છે જેને કોઈ ટાળી શકતું નથી. પૃથ્વી પર જે જન્મે છે તેનું મૃત્યુ પણ નિશ્ચિત છે. હિન્દુ શાસ્ત્રોમાં વ્યક્તિના જન્મથી લઈને મૃત્યુ સુધી કુલ 16 સંસ્કારોનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે, જેને અનુસરવું જરૂરી માનવામાં આવે છે.
વ્યક્તિના મૃત્યુ પછી હિંદુ ધર્મમાં અનેક પ્રકારની પરંપરાઓનું પાલન કરવામાં આવે છે જે વ્યક્તિની આત્માના ઉદ્ધાર માટે જરૂરી માનવામાં આવે છે. તેવી જ રીતે, એક પરંપરા છે, જે મુજબ અંતિમ સંસ્કાર પછી, મૃતકની અસ્થી પવિત્ર જળ સ્ત્રોત અથવા ગંગા નદીમાં પધરાવવામાં આવે છે. ચાલો જાણીએ તેનું મહત્વ.
અસ્થી વહાવી દેવાનું મહત્વ
હિંદુ ધર્મમાં મૃતકના શરીરને અગ્નિમાં બાળવામાં આવે છે જેને અગ્નિ સંસ્કાર કહેવામાં આવે છે. હિન્દુ ધર્મના 16 સંસ્કારોમાં આ છેલ્લો સંસ્કાર છે. અગ્નિસંસ્કારની વિધિ પૂર્ણ થયા પછી, અસ્થી ગંગા જેવા પવિત્ર જળ સ્ત્રોતમાં ડૂબી જાય છે. હિંદુ વેદ અને પુરાણોમાં એવું માનવામાં આવે છે કે ગંગા ભગવાન વિષ્ણુના પગમાંથી નીકળે છે, ભગવાન શિવના કેશમાં વહન કરે છે.
આવી સ્થિતિમાં મૃતકની અસ્થી ગંગા નદીમાં વહાવી દેવામાં આવે તો તેની આત્માને શાંતિ મળે છે. એવું પણ માનવામાં આવે છે કે જ્યાં સુધી મૃતકની અસ્થી ગંગામાં ડૂબી ન જાય ત્યાં સુધી મૃતકની આત્માની યાત્રા શરૂ નથી થતી. તેથી, અગ્નિસંસ્કાર પૂર્ણ થયા પછી, ગંગા નદીમાં અસ્થી પધરાવવી જરૂરી માનવામાં આવે છે, જેથી મૃતકની આત્માને શાંતિ મળે.
ગરુડ પુરાણમાં ઉલ્લેખ જોવા મળે છે
ગરુડ પુરાણના અધ્યાય 10માં એક કથાનો ઉલ્લેખ છે, જેમાં મૃતકની ભસ્મને ગંગામાં પધરાવવાનું મહત્વ સમજાવવામાં આવ્યું છે. વાર્તા અનુસાર, પક્ષી રાજા ગરુડ ભગવાન વિષ્ણુને પૂછે છે કે જ્યારે પણ કોઈનું મૃત્યુ થાય છે, ત્યારે મૃતકના સંબંધીઓ તેનો અંતિમ સંસ્કાર કરે છે.
પરંતુ તે પછી પરિવારના સભ્યો મૃતકની અસ્થી અથવા ભષ્મ શા માટે ભેગી કરે છે અને તેને ગંગા નદીમાં કેમ વહેવડાવવામાં આવે છે. તેના પર ભગવાન વિષ્ણુ કહે છે કે, મૃતકના અગ્નિસંસ્કાર કર્યા પછી, તેની ભસ્મ અથવા અસ્થી ગંગા નદીમાં વહેવડાવવાથી મૃતકની આત્માને શાંતિ મળે છે. કારણ કે પવિત્ર ગંગા નદી તે વ્યક્તિના તમામ પાપોનો નાશ કરે છે.
અસ્વીકરણ:
‘આ લેખમાં સમાવિષ્ટ કોઈપણ માહિતી/સામગ્રી/ગણતરીઓની ચોકસાઈ અથવા વિશ્વસનીયતાની ખાતરી આપવામાં આવતી નથી. આ માહિતી વિવિધ માધ્યમો/જ્યોતિષીઓ/પંચાંગો/ઉપદેશો/માન્યતાઓ/ધાર્મિક ગ્રંથોમાંથી એકત્રિત કરવામાં આવી છે અને તમારી સમક્ષ રજૂ કરવામાં આવી છે. અમારો ઉદ્દેશ્ય માત્ર માહિતી પ્રદાન કરવાનો છે, તેના વપરાશકર્તાઓએ તેને માત્ર માહિતી તરીકે જ માનવી જોઈએ. વધુમાં, કોઈપણ ઉપયોગ માટેની જવાબદારી વપરાશકર્તાની પોતાની રહે છે.
